วัดห้วยหลวง เป็นวัดที่ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถาน ของกรมศิลปากร หลักฐานทางโบราณคดี โดยดูจากสิ่งก่อสร้างที่มีอยู่ในวัด คืออุโบสถหลังเก่า อย่างน้อยน่าจะมีมาตั้งแต่สมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์ ซึ่งตามประวัติวัดกล่าวไว้ว่าได้รับการรับรองเป็นวัดในปี พ.ศ. 2355 หลักฐานฐานสถาปัตยกรรมสำคัญภายในวัด ได้แก่ พระอุโบสถ (หลังเดิม) ลักษณะเป็นอาคารก่ออิฐถือปูน หลังคาทรงจั่วไม่มีช่อฟ้า ใบระกา และหางหงส์ มุงด้วยกระเบื้องดินเผาหางแหลม ปั้นลมประดับด้วยเครื่องเคลือบรูปปู หน้าบันตกแต่งด้วยลวดลายปูนปั้นประดับเครื่องถ้วยชามเคลือบ ประเภทเครื่องลายครามและเครื่องเคลือบเขียนลายดอกไม้สีสด และตุ๊กตาหลังคาจั่ว ภายในพระอุโบสถบนเพดานและคานมีภาพจิตรกรรมที่เพดานเป็นลายดวงดารา สีทองบนพื้นไม้ ลวดลายไม่ซ้ำกัน ที่คานพื้นทาสีแดง มีภาพเขียนสีทองรูปดอกไม้ร่วงและลายกรวยเชิงสีทองและสีฟ้า ด้านหน้าพระอุโบสถมีเจดีย์ก่ออิฐถือปูนย่อมุมไม้สิบสองขนาดเล็กตั้งอยู่สภาพชำรุดมาก
1007 
